Wat, Wat, Wat, Wat
Door: Carlijn
Blijf op de hoogte en volg Carlijn
07 Maart 2011 | Cambodja, Khett Siem Reab
Na alle tranen, tempels (=Wat), TukTuks, toeristen, Buddha's en de eerste Malaria-pillen, zal ik het thuisfront ook maar eens inlichten over onze avonturen:
Het begon dinsdag toen we (zonder Maurits jammer genoeg) op Schiphol aankwamen. Anne al snel gevonden en baggage ingecheckt. Nog wat eten en drinken en het rotafscheid nemen. De tranen vloeiden natuurlijk, maar we hebben het overleefd. Eenmaal ben ik nog even snel teruggerend voor een laatste kusje à la Bram en toen konden we door de douane en het vliegtuig in. Het slapen lukte prima en dus kwamen we de volgende dag best uitgerust in Bangkok aan.
De taxichauffeur koste 450 bath, wat later veeeeel te veel bleek te zijn natuurlijk! De klap van de warmte viel me mee, maar toen we eenmaal door Kho San Road liepen in onze lange broeken met grote tassen (mijne 9 en en Anne 12 kilo) brak het zweet ons toch uit.
We namen het eerste hostel, wat ook nog eens niks kostte. Deden een mailtje dat alles goed was op An d'r Iphone, aten noodles, liepen nog wat rond (waarbij ik al de eerste harembroek heb gekocht) en zijn gaan slapen.
Donderdag begonnen we met water en yoghurt met banaan, verrukkelijke watermeloen en ananas. Meteen een gesprek met de buren, die gaan werken met olifanten en we misschien later nog zullen zien. Daarna kwam er een leuke meid naast ons zitten waarmee we voor de volgende ochtend hebben afgesproken. Toen hebben we de eerste tempel bezocht: Wat Bowonniwet. Super mooi, veel nepgoud, maar we mochten er niet in. Vervolgens pakten we een taxi naar een TAT (infocentrum). Hier boden ze ons een ries naar Cambodja aan voor €170, wat belachelijk duur is. De buren hadden het (alleen dan zonder slaapplek) voor ongeveer €30, dus dat hebben we geboekt voor zondag. Daarna naar Wat Idraviham gegaan, waar een 46m hoge staande gouden Buddha is. Er was een of andere sportdag van een sport waarbij ze de bal in een hooghangend netje moeten koppen of schoppen. Dit maakte het extra leuk, omdat het bomvol was met feestende en etende Thaise mensen. In de tempel naast de staande Buddha zat een monnik met een klein gevolg. Er werd gebaard dat we op de knieën moesten voor hem, waarbij we gezegend werden!
Vervolgens zijn we een stukje verderop wat gaan zitten drinken en omdat het begon te regenen hebben we daar ook kip met cashewnoten gegeten. Na een enkele Heineken wilden we gaan, maar kregen we er nog een 'van die man daar', wat vrij ongemakkelijk maar wel grappig was. Ook kwam er nog iemand optreden.
Vrijdag hebben we dus ontbeten met Vita en zij had de engelse Richard nog ontmoet en meegebracht. Na het ontbijt zijn we richting het grote paleis gelopen, waar we onderweg stopten bij Wat Mahathat. Hier leerde een vrouw ons bidden. Bij het Grand Palace aangekomen hebben we eerst wat gegeten en daarna 3u onze ogen uitgekeken. Wat een goud en geglim. Er omheen stonden allerlei Europees-lijkende gebouwen, die ik maar genegeerd heb, want dat sloeg naar mijn mening nergens op. Opeens zag Richard een bordje met Grand Palace de andere kant op staan, dus bleek dat we ons in Wat Phra Kaeo bevonden. Wij door naar het Grand Palace, wat nog groter was. Het had precies dezelfde stijl en we waren allemaal knettermoe van de warmte en het rondsjokken, dus zijn we daar niet heel lang geweest. Na wat rusten vroegen we een bewaker van het paleis welke kant Wat Pho en Wat Arun op waren, maar deze zei dat die met 10min. dicht zouden gaan, 'dus konden we beter met de TukTuk naar de Golden Mountain en dit en dat en dat zou dan maar 10bath pp zijn.' Dus oke, wij naar de Golden Mountain waar een 700jr. oude Buddha was, tienduizend treden en boven gekomen veel te veel smog om normaal te ademen en ook maar verder dan 100m te kunnen zien. Daarna moesten we naar de TAT, waar we al geweest waren, maar dan zouden zij geld krijgen. Wij een of ander dom grappig verhaal ophangen bij die TAT, maar ze probeerde ons natuurlijk vanalles aan te smeren. Hierna moesten we naar 'Thai Fashion', wat we helemaal niet wilden. Toen heb ik geschreeuwd dat we net al wat voor ze hadden gedaan en hun slaven niet waren, dus dat we dat niet zouden doen. Daar schrokken ze gelukkig wel van en smeekten ons het niet te doen, dan kostte de hele reis ons helemaal niks meer. Dus voor die ene keer. De TukTukchauffeur was daarna helemaal blij. Hij zei dat hij Schuhmacher was en ging knetterhard scheuren, wat hij ontzettend grappig vonden, het was net een (stinkende) achtbaan!
Door deze leuke acties waren we Vita&Richard wel kwijt, want hun chauffeur was sloom. Gelukkig hebben we die na een heerlijke pizza (sorry mama, verder eten we netjes Thais) en een Thaise voetmassage teruggevonden en nog wat mee gedronken.
Onze laatste dag in Bangkok hebben we alsnog Wat Pho en Wat Arun bezocht, die super mooi waren. Bleek dat deze allebei gewoon tot 's avonds laat open waren, dus we zijn dubbel een oor aangesmeerd, maar het was het wel waard. Wat Pho was heel mooi en rustgevend met een grote binnenplaats met aan alle kanten buddha's. Aan de voorkant waren dan nog drie hele grote losstaande torens met bloemen gemaakt van tegels erop.
Om Wat Arun te bereiken moesten we de grote rivier Mae Nam Chao Phraya, waar Bangkok aan gebouwd is, over, wat kon met een ferry. Deze kostte 7,5 eurocent per persoon, haha! Voor Wat Arun waren nog 2 kleine tempels die een beetje een moorse stijl hadden, wat raar was om te zien. Wat Arun zelf bestaat uit één enorm grote toren in het midden, met 3 kleintjes er omheen en dan nog 4 losstaande torens daar omheen. De grootste toren in het midden hebben we beklommen, wat vrij moeilijk was met zulke intens grote treden. Hoe doen de kleine Thaise mensen dit? 's Avonds hebben we geskyped met thuis en slecht geslapen.
Zondag zou onze bus om 7.30 vertrekken voor de winkel van de organisatie, maar deze was dicht en er was geen bus. Al meerdere malen hadden taxi's en TukTuks ons zichzelf aangeboden, maar om 7.40 pakte een TukTuk-chauffeur zomaar Anne d'r tas! Hij had daarvoor al een handgebaar gemaakt van 'laat maar, ik stop niet voor jullie', maar ik bedacht me later dat dit hier andersom is en hij dus bedoelde dat we moesten komen. Maar dit wilden we helemaal niet! Dus wij schreeuwen: 'Nooo! Let go!' Zegt hij opeens: 'I bring you to bus, to Cambodja.' We waren dus toch niet belazerd ditmaal. Bij de bushalte stonden meerdere toeristen, maar iedereen ging ergens anders heen, dus was er toch weer wat onrust. Toch zijn we in de goede bus terecht gekomen.
Bij de grens natuurlijk flink wat gedoe. 3x een formulier invullen in die hitte met de grote tassen, foto's van ons laten maken, lopen, wachten, checken, maar het ging goed. In Cambodja hebben we meteen onze pot ingewisseld voor de Riel (1 Bath = 102 Riel), waarna we dus bijna miljonair waren. De bus weer in, maar ditmaal reden we weer aan de 'goede' kant van de weg en zat het stuur ook weer 'goed'! Cambodja is veel droger en de wegen en huizen zijn vol zand. Onderweg stond veel land in brand, dus er zal toch nog wel wat te verbouwen zijn. Raar was te zien dat er dan één smal, hoog gebouw was met daarnaast allemaal kleine huisjes van platen. Tussendoor stopten we nog een keer bij een restaurant wat knetterduur was, maar wel mooi met riet en alles. Bij het uitstappen stormden er een dozijn meisjes op ons af met armbandjes. 'Free, free!' Maar natuurlijk daarna wel om muntjes vragen.
In Siem Reap aangekomen wachtte een TukTuk op ons die ons naar een guesthouse zou brengen voor onder de 10 US $. We kwamen aan, keken rond, berekenden dat het 30 bath minder dan ons verblijf in Bangkok kostte en waren helemaal blij. We hebben beide ons eigen tweepersoonsbed! En dat terwijl Siem Reap duurder zou zijn volgens de TAT, ja tuurlijk....!
Dus niet gevreesd, het gaat top. Jaloers zijn mogen jullie wel!
Het begon dinsdag toen we (zonder Maurits jammer genoeg) op Schiphol aankwamen. Anne al snel gevonden en baggage ingecheckt. Nog wat eten en drinken en het rotafscheid nemen. De tranen vloeiden natuurlijk, maar we hebben het overleefd. Eenmaal ben ik nog even snel teruggerend voor een laatste kusje à la Bram en toen konden we door de douane en het vliegtuig in. Het slapen lukte prima en dus kwamen we de volgende dag best uitgerust in Bangkok aan.
De taxichauffeur koste 450 bath, wat later veeeeel te veel bleek te zijn natuurlijk! De klap van de warmte viel me mee, maar toen we eenmaal door Kho San Road liepen in onze lange broeken met grote tassen (mijne 9 en en Anne 12 kilo) brak het zweet ons toch uit.
We namen het eerste hostel, wat ook nog eens niks kostte. Deden een mailtje dat alles goed was op An d'r Iphone, aten noodles, liepen nog wat rond (waarbij ik al de eerste harembroek heb gekocht) en zijn gaan slapen.
Donderdag begonnen we met water en yoghurt met banaan, verrukkelijke watermeloen en ananas. Meteen een gesprek met de buren, die gaan werken met olifanten en we misschien later nog zullen zien. Daarna kwam er een leuke meid naast ons zitten waarmee we voor de volgende ochtend hebben afgesproken. Toen hebben we de eerste tempel bezocht: Wat Bowonniwet. Super mooi, veel nepgoud, maar we mochten er niet in. Vervolgens pakten we een taxi naar een TAT (infocentrum). Hier boden ze ons een ries naar Cambodja aan voor €170, wat belachelijk duur is. De buren hadden het (alleen dan zonder slaapplek) voor ongeveer €30, dus dat hebben we geboekt voor zondag. Daarna naar Wat Idraviham gegaan, waar een 46m hoge staande gouden Buddha is. Er was een of andere sportdag van een sport waarbij ze de bal in een hooghangend netje moeten koppen of schoppen. Dit maakte het extra leuk, omdat het bomvol was met feestende en etende Thaise mensen. In de tempel naast de staande Buddha zat een monnik met een klein gevolg. Er werd gebaard dat we op de knieën moesten voor hem, waarbij we gezegend werden!
Vervolgens zijn we een stukje verderop wat gaan zitten drinken en omdat het begon te regenen hebben we daar ook kip met cashewnoten gegeten. Na een enkele Heineken wilden we gaan, maar kregen we er nog een 'van die man daar', wat vrij ongemakkelijk maar wel grappig was. Ook kwam er nog iemand optreden.
Vrijdag hebben we dus ontbeten met Vita en zij had de engelse Richard nog ontmoet en meegebracht. Na het ontbijt zijn we richting het grote paleis gelopen, waar we onderweg stopten bij Wat Mahathat. Hier leerde een vrouw ons bidden. Bij het Grand Palace aangekomen hebben we eerst wat gegeten en daarna 3u onze ogen uitgekeken. Wat een goud en geglim. Er omheen stonden allerlei Europees-lijkende gebouwen, die ik maar genegeerd heb, want dat sloeg naar mijn mening nergens op. Opeens zag Richard een bordje met Grand Palace de andere kant op staan, dus bleek dat we ons in Wat Phra Kaeo bevonden. Wij door naar het Grand Palace, wat nog groter was. Het had precies dezelfde stijl en we waren allemaal knettermoe van de warmte en het rondsjokken, dus zijn we daar niet heel lang geweest. Na wat rusten vroegen we een bewaker van het paleis welke kant Wat Pho en Wat Arun op waren, maar deze zei dat die met 10min. dicht zouden gaan, 'dus konden we beter met de TukTuk naar de Golden Mountain en dit en dat en dat zou dan maar 10bath pp zijn.' Dus oke, wij naar de Golden Mountain waar een 700jr. oude Buddha was, tienduizend treden en boven gekomen veel te veel smog om normaal te ademen en ook maar verder dan 100m te kunnen zien. Daarna moesten we naar de TAT, waar we al geweest waren, maar dan zouden zij geld krijgen. Wij een of ander dom grappig verhaal ophangen bij die TAT, maar ze probeerde ons natuurlijk vanalles aan te smeren. Hierna moesten we naar 'Thai Fashion', wat we helemaal niet wilden. Toen heb ik geschreeuwd dat we net al wat voor ze hadden gedaan en hun slaven niet waren, dus dat we dat niet zouden doen. Daar schrokken ze gelukkig wel van en smeekten ons het niet te doen, dan kostte de hele reis ons helemaal niks meer. Dus voor die ene keer. De TukTukchauffeur was daarna helemaal blij. Hij zei dat hij Schuhmacher was en ging knetterhard scheuren, wat hij ontzettend grappig vonden, het was net een (stinkende) achtbaan!
Door deze leuke acties waren we Vita&Richard wel kwijt, want hun chauffeur was sloom. Gelukkig hebben we die na een heerlijke pizza (sorry mama, verder eten we netjes Thais) en een Thaise voetmassage teruggevonden en nog wat mee gedronken.
Onze laatste dag in Bangkok hebben we alsnog Wat Pho en Wat Arun bezocht, die super mooi waren. Bleek dat deze allebei gewoon tot 's avonds laat open waren, dus we zijn dubbel een oor aangesmeerd, maar het was het wel waard. Wat Pho was heel mooi en rustgevend met een grote binnenplaats met aan alle kanten buddha's. Aan de voorkant waren dan nog drie hele grote losstaande torens met bloemen gemaakt van tegels erop.
Om Wat Arun te bereiken moesten we de grote rivier Mae Nam Chao Phraya, waar Bangkok aan gebouwd is, over, wat kon met een ferry. Deze kostte 7,5 eurocent per persoon, haha! Voor Wat Arun waren nog 2 kleine tempels die een beetje een moorse stijl hadden, wat raar was om te zien. Wat Arun zelf bestaat uit één enorm grote toren in het midden, met 3 kleintjes er omheen en dan nog 4 losstaande torens daar omheen. De grootste toren in het midden hebben we beklommen, wat vrij moeilijk was met zulke intens grote treden. Hoe doen de kleine Thaise mensen dit? 's Avonds hebben we geskyped met thuis en slecht geslapen.
Zondag zou onze bus om 7.30 vertrekken voor de winkel van de organisatie, maar deze was dicht en er was geen bus. Al meerdere malen hadden taxi's en TukTuks ons zichzelf aangeboden, maar om 7.40 pakte een TukTuk-chauffeur zomaar Anne d'r tas! Hij had daarvoor al een handgebaar gemaakt van 'laat maar, ik stop niet voor jullie', maar ik bedacht me later dat dit hier andersom is en hij dus bedoelde dat we moesten komen. Maar dit wilden we helemaal niet! Dus wij schreeuwen: 'Nooo! Let go!' Zegt hij opeens: 'I bring you to bus, to Cambodja.' We waren dus toch niet belazerd ditmaal. Bij de bushalte stonden meerdere toeristen, maar iedereen ging ergens anders heen, dus was er toch weer wat onrust. Toch zijn we in de goede bus terecht gekomen.
Bij de grens natuurlijk flink wat gedoe. 3x een formulier invullen in die hitte met de grote tassen, foto's van ons laten maken, lopen, wachten, checken, maar het ging goed. In Cambodja hebben we meteen onze pot ingewisseld voor de Riel (1 Bath = 102 Riel), waarna we dus bijna miljonair waren. De bus weer in, maar ditmaal reden we weer aan de 'goede' kant van de weg en zat het stuur ook weer 'goed'! Cambodja is veel droger en de wegen en huizen zijn vol zand. Onderweg stond veel land in brand, dus er zal toch nog wel wat te verbouwen zijn. Raar was te zien dat er dan één smal, hoog gebouw was met daarnaast allemaal kleine huisjes van platen. Tussendoor stopten we nog een keer bij een restaurant wat knetterduur was, maar wel mooi met riet en alles. Bij het uitstappen stormden er een dozijn meisjes op ons af met armbandjes. 'Free, free!' Maar natuurlijk daarna wel om muntjes vragen.
In Siem Reap aangekomen wachtte een TukTuk op ons die ons naar een guesthouse zou brengen voor onder de 10 US $. We kwamen aan, keken rond, berekenden dat het 30 bath minder dan ons verblijf in Bangkok kostte en waren helemaal blij. We hebben beide ons eigen tweepersoonsbed! En dat terwijl Siem Reap duurder zou zijn volgens de TAT, ja tuurlijk....!
Dus niet gevreesd, het gaat top. Jaloers zijn mogen jullie wel!
-
07 Maart 2011 - 07:28
-:
Nice! -
07 Maart 2011 - 08:47
Marjolein&famjansen:
Nou jaloers ben ik wel hoor, het klinkt allemaal super! Ook de rest van de fam. is erg benieuwd naar de rest van je verhalen.
Ben je al gewend aan de vieze geur overal, haha?
Veel plezier! xx -
07 Maart 2011 - 09:40
Wilma Barendsen:
Hoi Carlijn, wat een spannende en verrassende belevenissen maken jullie mee!!!
Leuk om het allemaal te lezen, en wat ik er zo uit op maak, is dat je het naar je zin hebt. Fijn!!!
Zonodig moet je voor jezelf op komen,
want geld speelt een grote rol daar, maar zo te lezen lukt je dat aardig.
Veel plezier nog en ik blijf het reisverslag volgen!
Liefs Wilma
-
07 Maart 2011 - 13:54
Bas:
Klinkt erg vet hoor Carlijn!
Wel een beetje oplichters daar trouwens, maar uiteindelijk valt het qua prijzen nog mee natuurlijk!
Ben benieuwd naar je volgende verhaaltjes -
07 Maart 2011 - 14:24
Thom:
Wauw Carlijn! het klinkt echt supervet, nog veel plezier en ik ben benieuwd naar je volgende verhalen:)
xxx -
07 Maart 2011 - 17:20
Judith:
He meid! Ah super dat het allemaal goed gaat! Leuk dat je al zoveel dingen hebt gedaan! Nog heeel veel plezier, en ben benieuwd naar je volgende verhaal! Dikke kus uit oostenrijk! -
07 Maart 2011 - 19:00
Maurits 'De Ekte MB':
Hai dikkerd(s),
ik heb nog steeds niet het gevoel alsof je weg bent voor 3 maanden. Pap&Mam hopen dat dat gevoel nog komt, zelf wil ik je helemaal niet missen...
Ik ben blij dat het goed met je gaat! Vandaag gehoord dat ik niet heb gewonnen met IMF omdat we buitenschoolse leerlingen hadden!:S
Vet gay, maar ik heb al een boze mail gestuurd!
Verder heb ik donderdag mn gesprek op school! Ik heb der zin in!:D
Ik wil eigenlijk gewoon naar het staring..
Veel plezier deze week en ik hoor wel weer van je!!
xx- Je allerliefste broer -
07 Maart 2011 - 19:55
Mama:
Hai Carrie, wat schitterend die Angkor Wat! Volgens mij hangt er een foto van in onze kamer (nog v.d. party). Ook een reisverslag gelezen van fietsers in Cambodja en Vietnam. Ik wil daar wel fietsen komende zomer, maar ja, jouw daddy pruttelt nog wat tegen!
Volgens mij moeten jullie door naar Vietnam, geweldig! Minder armoedig en stoffig dan Cambodja maar enorm mooi. Ik vind het geweldig dat jullie zo flexibel zijn en lekker doen waar jullie zin in hebben! Dag meisje, ook knuffel voor Anne! xxxxx -
07 Maart 2011 - 20:03
JellE:
Ciao Bella!;)
Hey, wat is dit nou..?;p
Supervet dat je deze reis maakt! Waar ga je allemaal heen en hoe lang..?
En mij heb je jaloers gemaakt!
x JellE
Ps: ken je me nog trouwens..?:p -
07 Maart 2011 - 21:43
Stijn:
Vet!!!!!!!!
ik ben jaloers -
09 Maart 2011 - 17:53
Gerard:
Als je maar niet teveel pizza eet Carlijn! -
09 Maart 2011 - 19:59
Tessa:
Waaauw schat! Helemaal geweldig!! Ben echt jaloers op je hoor. Klinkt heerlijk, en wat zal het daar mooi zijn zeg!
Geniet ervan, en ik kijk uit naar je volgende blog! Dikke kuss -
12 Maart 2011 - 21:11
Clim:
Wauw Carlijn, klinkt allemaal echt zo vet! Je mag zeker wel stellen dat ik jaloers ben! Ik zie dat je ook super weer hebt daar dus dat is ook fijn=) doe voorzichtig met al die afzetters en schrijf snel weer een verhaaltje!! Liefs -
13 Maart 2011 - 11:43
Marijke Nijhof:
Ha die Carlijn,
Wat leuk om jullie belevenissen te lezen. Het lijkt me vooral ook spannend! Zo te horen lukt het je allemaal goed. Fijn dat je het zo naar de zin hebt.
Veel plezier en geniet van alles.
xx Marijke en Lucas
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
